را
با نیکل کافی، فولادهای زنگ نزن آستنیتی مانند انواع 304 و 316 تشکیل می شوند.فولادهای زنگ نزن آستنیتی بسیار آلیاژی شامل انواع کروم 28 و 2535 است که به طور گسترده در تولید نفت و گاز استفاده می شود.اکثر فولادهای زنگ نزن آستنیتی قابل عملیات حرارتی نیستند، با این حال، می توان آنها را برای دستیابی به استحکام بالا به صورت سرد کار کرد.یک استثنا در این مورد، فولاد زنگ نزن آستنیتی سخت شده با بارش، نوع A286 است.
فولادهای زنگ نزن دوبلکس با توازن کروم، نیکل و مولیبدن بین فولادهای زنگ نزن فریتی و آستنیتی تشکیل می شوند که به این دلیل نامگذاری شده اند که ریزساختار آنها ترکیبی از فریت و آستنیت است.این آلیاژها ممکن است برای دستیابی به استحکام بسیار بالا به صورت سرد کار شوند و معمولاً در مواردی که خوردگی حفره ای یا شکافی مشکل دارد، مانند محیط هایی با آب پر از کلرید یا اکسیژن محلول استفاده می شود.
آلیاژی ترین آنها از این خانواده به عنوان فولادهای ضد زنگ Super Duplex نامیده می شود.علاوه بر کروم، نیکل و مولیبدن موجود در تمام فولادهای زنگ نزن دوبلکس، فولادهای ضد زنگ سوپر دوبلکس ممکن است شامل عناصر آلیاژی مانند مس و تنگستن برای بهبود مقاومت در برابر خوردگی برای محیط های خاص باشد.
آلیاژهایی که حاوی نیکل بیشتر از آهن هستند، آلیاژهای پایه نیکل محسوب می شوند.این گروه از آلیاژها شامل انواع 825، 625 و 2550 است که ممکن است برای دستیابی به استحکام بالا، سرد کار شوند.آلیاژهای پایه نیکل سخت شده با بارش شامل انواع 718 و 925 می باشند.
آلیاژهای پایه نیکل در دسته ای از مواد قرار می گیرند که به آنها فلزات تخصصی گفته می شود.این فلزات ویژه که در شرایط بسیار خورنده استفاده می شوند، شامل تیتانیوم، مولیبدن، زیرکونیوم و آلیاژهای پایه تانتالیوم نیز می شوند.